معاون دوم ریاست جمهوری تصریح نمود که در نظام طالبانی حکومت یک یک فرد به طور مادام العمر بر سرنوشت یک ملت مطرح است و با جمهوریت هیچ حد وسط و یا نقطه مشترک و بینابین ندارد.

به گزارش خبرگزاری پامیر، محمد سرور دانش، معاون دوم رئیس جمهور، روز گذشته در دیدار با مردم بامیان گفت که حکومت افغانستان در دو سال گذشته گام به گام پیش رفته و از پروسه صلح حمایت کرده است و امروز به مرحله بسیار مهم مذاکره رودررو دست یافته ایم.

وی افزود: ما همیشه می گفتیم که گروه طالبان به هیچ صورت نمی تواند از راه نظامی کامیاب گردد و باید به میز مذاکره حاضر شود و امروز این مأمول تحقق یافته است. اما اکنون نقطه مهم برای همه ما این است که مذاکرات باید به گونه ای مدیریت شود که ما را به یک صلح باعزت و پایدار برساند؛ صلحی که نظام جمهوریت و قانون اساسی و دستاوردهای ۲۰ ساله ما را با خطر مواجه نگرداند.

آقای دانش گفت که امروز در جریان صلح، مسأله جمهوریت و امارت مطرح شده، این تنها یک شعار سیاسی و یک موضوع ساده نیست. اختلاف ما با طالبان تنها در انتخاب یک نام نیست. جمهوریت در حقیقت عصاره همه دستاوردهایی است که اکنون ملت افغانستان در ربع اول قرن ۲۱ به آن دست یافته است. ما نمی توانیم همه این دستاوردها را به کنار بگذاریم و به قرن۱۸ و ۱۹ و ۲۰ برگردیم. امروز دموکراسی، انتخابات، آزادی بیان، حقوق بشر، حقوق زنان، مشارکت اقوام، عدالت اجتماعی و نظام سیاسی کثرت گرا با حفظ ارزش های اسلامی و ملی ما و برقراری مناسبات دوستانه با جامعه بین المللی، جزء فلسفه سیاسی و اجتماعی ما و جزء باورهای بنیادین ملت ما و محصول مبارازت تاریخی همه مردم افغانستان است.

به گفته وی؛ این بسیار ساده انگارانه و یک توجیه غیر منصفانه و بلکه عوامفریبانه است که برخی گاهی می گویند حکومت رئیس جمهور غنی از این جهت جمهوریت را مطرح می کند که می خواهد قدرت خود را حفظ کند. این نوع نگرش ها به معنای تقلیل جمهوریت به مسایل و منافع شخصی، حزبی و تیمی است.

دانش گفت که کسان دیگری گاهی مطرح می کنند که بیاییم نه جمهوریت و نه امارت بلکه یک نظام بینابین را انتخاب کنیم. اما بین جمهوریت و امارت، هیچ حد وسط و یا نقطه مشترک و بینابین وجود ندارد.

معاون دوم ریاست جمهوری گفت که امارت نظامی است متکی بر اراده یک فرد و بدون رأی و حتی بدون رضایت عامه مردم. این نظام با یک نظام کاملا استبدادی و دیکتاتوری هیچ فرقی ندارد. نظام طالبانی با سلطنت سدوزایی و محمدزایی که به نام امارت و یا سلطنت از ۱۷۴۷ (۱۱۲۶ش) تا ۱۹۷۸ (۱۳۵۷ش) به مدت بیش از ۲۳۰ سال بر افغانستان حکومت کردند، از نگاه روح و محتوا هیچ تفاوتی ندارد. در آن نظام ها هم یک گروهی کوچک از یک قبیله به صورت موروثی و با استبداد و دیکتاتوری بر افغانستان حکومت کردند، در نظام امارت نیز حکومت یک یک فرد به طور مادام العمر بر سرنوشت یک ملت مطرح است، بدون رعایت حقوق اساسی شهروندان و آزادی های عمومی و حتی قانون اساسی. نظام امارت یک نظام فراقانونی، نامحدود و مطلقه است.

همچنین طرح حکومت موقت نیز در شرایط کنونی بی معنا است. مقایسه امروز با سال ۲۰۰۱ یک مقایسه کاملا نادرست و بازگشت به عقب است. در آن سال افغانستان در یک حالت فروپاشی قرار داشت، نه نظامی حاکم بود و نه قانون اساسی ای وجود داشت و باید یک نظام نو تأسیس می شد. اما امروز ما در چنین حالتی نیستیم که باید از نو قانون اساسی تدوین کنیم و یک انقطاع و گسست غیر لازم و ناخواسته را به وجود بیاوریم.

بنابراین، صلح به معنای ختم خشونت و مشارکت عادلانه همه جوانب در قدرت سیاسی و نظام سیاسی بر مبنای اراده مردم است. ما امروز جامعه چند صدایی و متنوع و متکثر هستیم و طالبان یکی از این صداها است. ما نمی خواهیم صدای طالبان شنیده نشود و یا این صدا خاموش گردد ولی می خواهیم همه صداها بلند باشد و شنیده شود و حتی از نگاه دینی و مذهبی قرائت طالبان از دین و شریعت یکی از قرائت ها است.

او تصریح کرد که ما در جهان اسلام و هم در افغانستان قرائت های متعددی از دین و شریعت داریم که به همه آن ها و مخصوصا دو مذهب بزرگ حنفی و جعفری باید احترام گذاشته شود. ما خوشبختانه در سال های اخیر از وفاق کامل مذهبی برخوردار هستیم و هیچ نوع مشکل مذهبی بین پیروان مذهب حنفی و اهل تشیع در افغانستان وجود ندارد و مردم شیعه مطابق قانون اساسی از حقوق مذهبی و فرهنگی و سیاسی خود برخوردار هستند. گروه طالبان این حق را ندارند که بین مردم ما تفرقه مذهبی را دامن بزنند و یا حقوق اهل تشیع را انکار کنند.

همچنین ما در کشور ده ها حزب سیاسی داریم و دوست داریم گروه طالبان نیز یکی از این احزاب باشد ولی نمی توانیم یک نظام تک حزبی داشته باشیم. گروه طالبان حق دارد همه قدرت را هم ریاست جمهوری و هم شورای ملی افغانستان را به دست بگیرد اما از راه قانون اساسی و انتخابات و آرای مردم.

معاون دوم ریاست جمهوری گفت که گروه طالبان باید بداند که اکنون یک فرصت تاریخی برای همه ما فراهم شده که باید مسئولانه برخورد کنیم و با استفاده از این فرصت ترقی و توسعه را برای خود و نسل های آینده تضمین کنیم.

این درحالی است که رئیس حزب حرکت انقلاب اسلامی افغانستان می‌گوید که طالبان در شرایط کنونی نباید به عنوان گروهک خطاب شوند، زیرا بیشتر از نصف کشورهای دنیا پشت سر طالبان قرار دارند و حکومت از فرصت پیش آمده باید درست استفاده کند.