طالبان دلیل و بهانه‌ی جنگ خود را در افغانستان حضور خارجی‌ها می‌گفتند اما فعلا با خارجی‌ها جنگ ندارند، با دولت و مردم افغانستان جنگ دارند. زیرا با امریکایی‌ها تفاهمنامه‌ی صلح امضا کرده‌اند. طبق آن تفاهمنامه با امریکایی‌ها جنگ نمی‌کنند، حتا امنیت سربازان و کاروان‌های نظامی خارجی را تامین می‌کنند.

استاد امین احمدی یکی از اعضای هیات مذاکره‌ی کننده‌ی دولت افغانستان در یادداشتی نوشته است‌که پیش از این طالبان جنگ خود را جهاد با خارجی‌ها می‌گفتند، اکنون که با خارجی‌ها در صلح به سر می‌برند، ادامه‌ی جنگ شان برای چیست؟ استاد می‌نویسد فعلا طالبان با نیروهای دولتی و حتا با مردم قریه‌های افغانستان می‌جنگند.

جنگ طالبان با مردم افغانستان جهاد نیست، بلکه دشمنی با مردم افغانستان است. طالبان می‌خواهند با زور کشور افغانستان را تصرف کنند. زیرا برای مذاکره چندان روی خوش نشان نمی‌دهند. طبق گزارش‌های رسیده از دوحه، مذاکره همچنان در بن‌بست قرار دارد. طالبان تاکید دارند که مبنای مذاکره تفاهنامه‌ی صلح طالبان و آمریکا باشد اما تاکید هیات مذاکره‌کننده‌ی دولت افغانستان این است‌که مذاکره‌ی طالبان و دولت افغانستان بر مبنا و اصول جدید بین دو طرف باید آغاز شود و تداوم یابد.

بعد از این‌که طالبان با امریکایی‌ها صلح کردند، دیگر بهانه‌ای برای جهاد ندارند. متاسفانه از جهاد همیشه در افغانستان برای قدرت‌طلبی سوء استفاده شده است. این‌که طالبان در این سال‌ها می‌گویند آنها جهاد می‌کنند؛ در واقع طالبان از نام جهاد سوء استفاده می‌کنند. قصد طالبان در هر صورتی، تصرف قدرت در افغانستان است. اکنون که طالبان با امریکایی‌ها صلح کرده است، اما به جنگ در افغانستان ادامه می‌دهند، برای مردم افغانستان باید معلوم شده باشد که قصد طالبان تصرف افغانستان و سلطله بر مردم افغانستان است.

مردم افغانستان نباید اراده‌ی شوم (تصرف و سلطه بر مردم افغانستان) طالبان را دست کم بگیرد، زیرا ارزش‌های طالبانی با ارزش‌های فرهنگی و قومی مردم افغانستان سازگاری ندارد. اگر مردم افغانستان اراده‌ی شوم طالبان را دست کم بگیرند و بگذارند که طالبان با استفاده از معامله و لابی با خارجی‌ها به‌خصوص با آمریکایی‌ها اراده‌ی خود را در افغانستان عملی کنند، آزادی‌های مردم افغانستان از بین می‌رود. طالبان در پی آسایش، امنیت و آزادی مردم افغانستان نیستند، بلکه در پی رسیدن به قدرت در افغانستان از هر طریقی به‌خصوص از طریق زرو استند.

اگر طالبان نیت خیر نسبت به مردم افغانستان داشته باشند، چرا با مردم افغانستان جنگ کنند. وقتی‌که با امریکایی‌ها صلح می‌کنند، حداقل با مردم و دولت افغانستان اعلام آتش‌بس کنند و وارد مذاکره شوند. اگر مذاکره نتیجه نداد، مشکل نیست، طبعا زور هر کس در کمرش است. اما نه آتش‌بس می‌کنند و نه روی خوش به مذاکره نشان می‌دهند. با استفاده از فرصت پیش آمده که قرار است مذاکره صورت بگیرد، هرچه بیشتر در پی گسترش جنگ و خشونت برآمده‌اند.

مردم افغانستان سلطه و ستم طالبان را بر خود فراموش نکرده‌اند. طالبان در افغانستان حذف فرهنگی و قومی را راه‌انداخته بودند. پیروان مذاهب به ویژه‌ی تشیع را برای مذهب شان کشتند. پیروان

اسماعیله‌ها را کشتند. ۳۶ نفر را تنها از مردم اسماعیلیه‌ی نیکپی برای مذهب شان کشتند که امروز قبر دسته‌جمعی این افراد در قریه‌ی رباط ولسوالی دوشی وجود دارد. طالبان تعدادی از مردم هزاره را برای قومیت شان کشتند.

بنابراین مردم افغانستان باید نسبت به سرنوشت خود در برابر طالبان حساس باشند و نسبت به سرنوشت خود آگاهانه و مسوولانه برخورد کنند. دشمنی طالبان را با فرهنگ مردم افغانستان دست کم نگیرند. طالبان اگر با تنوع فرهنگی اقوام و مذاهب مردم افغانستان دشمنی نداشته باشند، حذف تعدادی از مذاهب و فرهنگ‌های مردم افغانستان را پیش از آغاز مذاکرات به عنوان خط سرخ خود برای آغاز مذاکره شرط در نظر نمی‌گیرند.

صلح برای مردم افغانستان مهم است، اما صلحی‌که در آن عزت و آبروی مردم افغانستان باید تامین شود. در صورتی‌که صلح وسیله و بهانه‌ای برای تامین سلطه‌ی طالبان بر مردم افغانستان باشد و طالبان با استفاده از نام صلح بخواهند مردم افغانستان را به بردگی بکشانند، چنین صلحی اصولا صلح نیست، بلکه سوء استفاده از نام صلح است. مردم افغانستان نباید قربانی چنین سوء استفاده‌ای از نام صلح شوند.