اکنون شاهد یکی از طولاتی ترین جنگ های تاریخ ایالات متحده امریکا (جنگ افغانستان) در جهان هستیم
بسیاری از ابتدای ورود امریکا به افغانستان معتقد بودند ایالات متحده تنها به دنبال ضربه زدن به مواضع گروه های تروریستی است و پس از آنکه تروریستها پراکنده و نابود شدند با همان سرعتی که به افغانستان آمده از این کشور خارج خواهد شد.
حکومت طالبان نابود شد و ظرف مدت کوتاهی نیروهای امریکایی افغانستان را به کنترل خود درآوردند.‌ اما مشخص شد که امریکایی ها بهانه های تازه ای برای تداوم حضور خود در نظر دارند و از سوی دیگر برای بسیاری از کسانی که فرش سرخ زیرپای امریکا پهن کرده بودند هویدا شد که حتی برنامه مبارزه با تروریزم هم از ابتدا بهانه بود.
امریکایی ها اگر به دنبال حضور موقت و خروج از افغانستان بودند در ابتدا به تقویت نیروی نظامی افغانستان می پرداختند، نیرویی که بی شک باید آنچنان قوت پیدا می کرد تا در صورت خروج ایالات متحده امریکا به تنهایی و با اتکای به خود به دفع خطرات ناشی از تروریستها بپردازد. اما شاهدیم که قریب به دو دهه از حضور امریکا می گذرد ولی خبری از قوای نظامی قدرتمند در افغانستان برای دفع کامل خطر تروریستها نیست. امریکایی ها عامدانه نیروی نظامی را ضعیف نگه داشتند تا حضور خود را توجیه کنند.
تداوم حضور نیروهای امریکایی بیش از آنکه برای مبارزه با تروریزم باشد به منظور دستیابی به دو هدف انجام شد:
۱- گسترش حوزه نفوذ امریکا
۲- غارت منابع اقتصادی افغانستان.
امریکایی ها بی شک برای رسیدن به این دو هدف نیاز داشتند تا بهانه مبارزه با تروریزم، دموکراسی در افغانستان، حقوق بشر و… را بهانه کنند و در خفا به غارت منابع اقتصادی افغانستان و نفوذ در منطقه بپردازند.
افغانستان معدن ثروت در منطقه جنوب آسیاست و یکی از مهم ترین مناطقی است که در همسایگی دولت های چالشگر امریکا قرار دارد بی شک ایالات متحده با داستان سرایی درباره مبارزه با تروریزم، پنهانی اهداف دیگری را در افغانستان دنبال می کرد اهدافی که بهای آن تضعیف بیش از پیش افغانستان در منطقه بود.