او گفته: “هیچ روزنه‌یی برای اینکه طالب پاسخگو به ملت افغانستان شود وجود ندارد. طالبان بخاطر گریز از پاسخدهی و مردمی شدن قدرت به شیرازه‌ی ساختاری و تشکیلاتی خود قدسیت تقلبی ساخته اند. نشست چهره های نرم و مدنی با طالبان که کشور های غربی آنرا زمینه سازی میکنند بیشتر توجیه کننده تعامل موسسات و حکومت های غربی است و به هیچ صورت اقناع جامعه‌ای به شدت سیاسی و سیاست زده ی افغانستان را فراهم ساخته نمی‌تواند.”

او با اشاره به سخنان مولوی امیرخان متقی پس از نشست اسلو که جامعه جهانی تعریف مشخص از حکومت همه شمول ارائه نمی‌کنند، گفته که این ادعا “دقیق است. افغانستان به حکومت همه شمول نیاز ندارد. افغانستان به روند سیاسی و ماحول سیاسی همه پسند نیاز دارد. شمولیت هیچ چهره غیر طالب و ضد طالب در اداره تحت الحمایه پاکستان مشکل را حل نمی‌کند.”

به گفته او، آنچه اتفاق افتاده این است که ملت افغانستان به انزوا رفته – تجرید شده و مورد توهین بنیادی قرار گرفته است. هر روندی که مردم را به حاشیه ببرد و یا آنها را در حاشیه و تجرید نگهدارد نتیجه یی نمی‌دهد.

او یاد آور شده که “طالبان فضای مستولی کنونی را با ثبات و صلح واقعی به مغالطه گرفته اند. اما پاکستان می‌داند که تمویل این رژیم در میان مدت ناممکن است و به همین خاطر است که به نیابت از طالب هر روز با یک سیاست گر افغانی در تماس میشود و پیشنهاد مذاکرات را میدهد.”