او افزوده است، که تا اکنون تسلط نا مشروع و ظلم طالب غیر از فاجعه و درد هیچ ارمغانی نداشته است. ملیون ها هموطن ما وادار به ترک وطن گردیدند ، اعدام صحرایی و ناپدید سازی انسانها باردیگر پس از دوره حفیظ الله امین به عنوان رفتار رسمی اما اعلام ناشده رژیم تکرار گردید ، افغانستان وقار و حیثیت خود را در جهان از دست داد ، اداره ملکی فلج گردید ، سردسته گروه طالب برخلاف رسم آدمیزاد رخ خود را حتا در عید به مردن نشان نداد و پشت به مردم سخن گفت ( با آنکه معلوم نیست وجود دارد یا نه ) جای نهاد های مسلکی و ملی امنیتی را ملیشه های بی ادب و نا فهم گرفت، حق اعتراض از مردم گرفته شد ، حق داد خواهی و حساب خواهی از مردم گرفته شد، تقویم کشور برخلاف میل مردم تغییر داده شد که به یقین هیچ کس به اسم ماه های آن بلدیت ندارد ، قانون اساسی وجود ندارد ، قوانین و مقررات به تعلیق رفت ، آنچه را به اسم شرعیت اجرا میکنند نقل آن در هیچ کتاب خانه و در هیچ صفحه ی انترنتی قابل دسترس نیست، زن از تعلیم و تحصیل منع شد ، حقوق ابتدایی و اساسی زن به تعلیق رفت و او به سایه ی بی هویت مبدل گردیده است ، نفاق قومی و جدال زبانی به شکل خطرناک در حالت تشدید است ، مدیریت بزرگ و یا استراتِیژیک اقتصاد، امنیت و سیاست افغانستان به اختیار روالپندی قرار گرفت ، برای اولین بار در تاریخ افغانستان سند تحصیلی بصورت رسمی برای راه یابی به اداره هیچ شد و عضویت در ساختار ملیشه طالبانی به عنوان سند تحصیلی پذیرفته شد، تعلق آشکار و پنهان به پاکستان و داشتن سند فراغت از مدارس حتا غیر رسمی آن کشور به عنوان معیار شایستگی تعریف گردید ، سلیقه و جلوه های مدنی از شهر های افغانستان برچیده شد ، پرچم ملی افغانستان فرود آورده شد ، ده ها هزار جایداد مردم بصورت غیر قانون مصادره و در اختیار کلان های ملیشه های طالب قرار داده شد.