امروز : جمعه, ۱۰ حمل , ۱۴۰۳ - 20 رمضان 1445
- بازداشت یک مولوی به اتهام ارتباط با داعش از سوی طالبان در ولایت کنر
- کاردار سفارت پاکستان اعلام کرد سفر هیئت کشورش به کابل موفق بود و توافقاتی به دست آمد
- بسیرو دیومای فایه: ده روز پس از آزادی از زندان رئیس جمهور سنگال شد
- مایکل مککال: دولت بایدن باید برای آزادی رایان کوربت اقدام فوری انجام دهد
- انستیتیوت مطالعات استرالیا:ادعای نابودسازی داعش از سوی طالبان نادرست است
- امارت اسلامی ادعای وزیر دفاع پاکستان را ردکرد
- بیش از دوازده هزار نفر در شش ماه دوم سال ۱۴۰۲ بازداشت شدهاند
- وزیردفاع پاکستان:افغانستان منبع تروریسم علیه پاکستان است
- سفر ایالیا کازکوف معاون راه آهن روسیه به افغانستان
- در تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه چهارده هزار کودک شهید شدند
اعتراض شدید لحن حکمتیار به لویه جرگه مشورتی و مصوبات آن
گلبدین حکمتیار در خطبههای نماز جمعه در میان هواداران خود با اشاره به نشست علمای دینی طالبان در کابل گفت که اسلام به مردم حق آزادی بیان و مخالفت میدهد و در یک نظام اسلامی، حاکم یا امیرالمؤمنین میتواند مورد انتقاد قرار بگیرد.
او افزود که به نظر او، به بسیاری از مسایل از جمله تشکیل پارلمان در این نشست پرداخته نشده است. او گفت که این نشست باید مشخص کند که «تعامل با احزاب سیاسی را میپذیرید یا نه. وجودش ضروری است یا مضر. تمام احزاب باید منحل شود یا تنها یک حزب باقی بماند؟ آیا امارت اسلامی هم در یک حزب می آید یا نه؟ … اگر مشکل آموزش و تحصیل دختران هم حل نشود خیلی از خانوادهها از افغانستان بیرون می شوند؛ چونکه دختران اینجا از تحصیل محروم می شوند.»
وی همچنین از طالبان عدم دعوت از زنان و سیاستمداران به این نشست انتقاد کرد.
او گفت اسلام حدود آزادی بیان را تعیین کرده و هیچ نظام و حاکمی حق ندارد به تنهایی آن را تعیین کند یا تغییر دهد.
حکمتیار افزود: «در جایی که سانسور وجود دارد، زدن به دهان مردم و نگفتن حقیقت گناه است، ریشه فساد عمیقتر خواهد شد و آرام آرام ریشههای آن به اندازهای عمیق میشود که نظام را براندازد.»
او اظهارات مولوی انصاری را محکوم کرد و گفت که اسلام اجازه استفاده از زور بیش از حد علیه مخالفان و حتی دشمن تسلیم شده و اسیر را نمیدهد.
انتقادات حکمتیار بازتاب گسترده ای در رسانه ها و شبکه های اجتماعی داشته است. این نشان می دهد که افراط گرایی جاری در کشور به اندازه ای آشکار و زننده است که افکار و اندیشه ها و رویکردها و روایت های چهره ای مانند گلبدین حکمتیار هم اعتدالی و میانه روانه محسوب می شود و از آن استقبال و ستایش می گردد.
حکمتیار در سخنرانی اخیر با شجاعتی شگفت انگیز روایت طالبان و علمای دینی منصوب آنها در نشست اخیر را به صراحت به چالش کشید. یکی از مهم ترین موضوعاتی که او به آن اشاره کرد عدم قداست حاکم اسلامی یا «امیرالمؤمنین» بود. او گفت که در اسلام، نقد حاکم، مجاز است و این چیزی نیست که قابل تغییر باشد. این در حالی است که در زمان کنونی عملا چنین چیزی امکان ندارد و منتقد حتی ممکن است با خطر مرگ رو به رو شود؛ زیرا عناصری مانند مولوی مجیب انصاری، فتوا داده که هرکسی که در برابر نظام اسلامی سر بلند کند باید سر زده شود. آیا چنین چیزی در اسلام وجود دارد؟ این حکم مرگبار از کدام متن اسلامی مصادره شده است؟
تشکیل پارلمان و مساله تحزب هم از دیگر مسایلی بود که حکمتیار به آنها اشاره کرد. ظاهرا هدف او این است که «امارت اسلامی» در نهایت یک جریان حزبی و سیاسی است و نمی تواند به تنهایی خود را در جایگاه اسلام قرار دهد و همه را در ذیل خودش تعریف کند.
این بسیار مهم است که در یک جامعه اسلامی، احزاب حق حیات داشته باشند و حیات شان بر تحولات سیاسی، مؤثر باشد و مردم باید از میان احزاب و رهبران مختلف مسلمان، حق انتخاب داشته باشند؛ نه اینکه یک حزب خود را بر دیگران تحمیل کند و سایر احزاب را نفی کند و به این ترتیب، خود در جایگاه «حق» بنشیند و دیگران را مجبور به تبعیت تام از خود کند و هرگونه مخالفت را «بغاوت» قلمداد کرده و مستوجب سر زدن بداند.
تحصیل دختران از دیگر موارد سخنان اخیر گلبدین بود. کسی که بدون شک به اندازه هریک از رهبران طالبان با اسلام آشنایی دارد و حکم اسلام درباره تحصیل دختران را می داند؛ بنابراین، صرف نظر از همه اعمالی که او در گذشته مرتکب شده، فهم او از اسلام اگر از رهبران طالبان، بیشتر نباشد، کمتر نیست. به همین دلیل، هیچکس نمی تواند دانش فقهی حکمتیار را زیر سؤال ببرد و اشارات مستند او به متون دینی درباره مسایل مختلف را به چالش بکشد.
بر این اساس، رهبران طالبان که تحصیل دختران را ممنوع قرار داده اند بیش از هر کس دیگری باید با خود علمای اهل سنت از جمله گلبدین حکمتیار محاجه و جدل کنند که آیا چنین تصمیمی ربطی به دین دارد یا خوانش خودخوانده چند عنصر افراطی است که برای تحمیل باورهای قبیله ای شان از دین سوء استفاده می کنند.
عدم حضور زنان و رهبران سیاسی در نشست اخیر علمای دینی طالبان نیز از دیگر موارد انتقادات صریح گلبدین حکمتیار بود. خود او هم یکی از کسانی بود که در این نشست دعوت نشده بود؛ زیرا رأی و نظر مستقلی دارد و طالبان نمی توانستند آرای خود را درباره مسایل پیشگفته بر او تحمیل کنند.
عدم حضور زنان نیز انتقادات گسترده ای را برانگیخت و توجیهات مضحک رهبران طالبان از جمله مولوی عبدالسلام حنفی و ذبیح الله مجاهد هم نتوانست این فضیحت فراگیر را توجیه کند و در نهایت، حتی گلبدین حکمتیار هم از آن انتقاد کرد.
با اینهمه، مهم ترین بخش سخنان حکمتیار، مساله آزادی بیان در اسلام، نقد حاکم اسلامی، مبارزه با سرکوب و سانسور و خطر فراگیری فساد ناشی از استبداد که در نهایت به فروپاشی نظام منتهی خواهد شد، بود.
او درباره این مسایل هم رویکرد طالبان را به طور ضمنی زیر سؤال برد و تلاش کرد تا افکار عمومی و رهبری کنونی کشور را به اصول و احکام اسلامی در این زمینه ها رجعت دهد و به این ترتیب، پیامدهای فسادآمیز و فاجعه بار رویکردهای جاری برای چشم انداز حکومت طالبان را گوشزد کند.
به این ترتیب، جرگه علمای دینی طالبان به اندازه ای ناموجه، سفارشی، فرمایشی و دولتی بود که حتی صدای عنصری به نام گلبدین حکمتیار را هم برآورد و او مجبور شد که درباره مسایل بزرگ ملی و دغدغه های مهم مردم، از طالبان انتقاد کند، سیاست های جاری آنها را زیر سؤال ببرد، انحراف های آشکار از دین و تفسیرهای نادرست از شریعت را به چالش بکشد و در نهایت نتیجه بگیرد که اگر حاکمان از مسیر کنونی برنگردند، فرجام و سرانجامی جز تباهی و فروپاشی در پیش نخواهد بود.
منبع: آژانس خبری صدای پامیر به نقل از خبرگزاری جمهور
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا دروغ باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.