شواهد می‌رساند که در این لایه پیچیده و پنهان، دولت امریکا تلاش دارد تا بخشی از خواسته‌های حقوق بشری جامعه جهانی را بر دولت طالبان بقبولاند و با وادار ساختن رهبران مخالف طالبان به تعامل سیاسی با دولت کابل، نظمی را در افغانستان به وجود آورد که همسویی راهبردی با امریکا داشته باشد.

به گزارش آژانس خبری صدای پامیر؛ در یک‌سال گذشته، دولت امریکا همزمان با اعمال فشار و تعامل، تلاش کرده تا دولت طالبان را وادار به پذیرش خواسته‌های خود کند. در لایه‌ دیپلماتیک و سیاسی، دولت امریکا تاکنون انواع فشارها را بر دولت طالبان اعمال کرده است. دولت امریکا علاوه بر تحریم رهبران طالبان و حفظ نام آنان در لیست سیاه، به‌تازگی تمام مقامات دولتی و نظامی طالبان را هم در لیست محدودیت روادید امریکا قرار داده است.

واشنگتن با مطرح‌ساختن نقض حقوق بشر و حقوق زنان در افغانستان، زمینه شناسایی حکومت طالبان را در سطح بین‌المللی را با مشکل جدی مواجه کرده است. برجسته‌سازی کشته‌شدن «ایمن الظواهری» رهبر القاعده در کابل و بلوکه‌کردن دارایی نقدی افغانستان، از جمله اقدامات جدی امریکا برای اعمال فشار بر طالبان تلقی می‌شود.

اما در یک لایه‌ پنهانی‌ و پیچیده، پس از توافق سیاسی دوحه، تمام تجهیزات نیروهای امریکایی و ارتش افغانستان به دست طالبان قرار گرفت و طبق شواهد، کمک‌های مالی سالانه امریکا به ارتش و پلیس افغانستان همچنان در اختیار دولت طالبان قرار می‌گیرد. گزارش‌های بانک مرکزی افغانستان و رسانه‌ها نشان می‌دهد که بسته‌های دلار تحت عنوان کمک‌های بشردوستانه، به‌صورت هفتگی توسط دولت امریکا به بانک مرکزی افغانستان تحویل داده می‌شود. در اول مهر/میزان، وزارت خارجه امریکا اعلام کرد که به‌زودی ۲۰۸ میلیون دلار دیگر از طریق دفتر کمک‌های بشردوستانه امریکا و ۱۹۹میلیون دیگر از طریق دفتر جمعیت پناهندگان و مهاجرین امریکا برای افغانستان ارائه خواهد شد. بر اساس این اعلامیه، کاخ سفید مدعی شده است که پس از تسلط طالبان بر افغانستان، دولت امریکا، ۱٫۱ میلیارد دلار با هدف کمک‌های بشر دوستانه برای بهبود وضعیت بحرانی افغانستان کمک کرده است.

بانک مرکزی افغانستان، ماه گذشته اعلام کرد که از پارسال تا سنبله/شهریور سال جاری، یک میلیارد و ۱۱۳ میلیون و ۶۰۰ هزار دلار کمک نقدی به بانک مرکزی افغانستان انتقال داده شده است. بدیهی است که کمک‌های نقدی امریکا به دولت طالبان، بر چانه‌زنی‌های سیاسی واشنگتن اثرگذار است.

در چارچوب این تلاش‌ها در یک لایه پنهان و پیچیده دیگر، در روزهای اخیر «دیوید کوهن» معاون سازمان اطلاعات امریکا (CIA) و «تام وست» نماینده امریکا در امور افغانستان، با رئیس استخبارات حکومت طالبان در قطر دیدار محرمانه‌ای داشتند. هیچ‌یک از طرفین، از جزئیات مذاکرات اطلاعاتی ارائه نداده و حکومت طالبان هم به کلی‌گویی بسنده کرده است اما دیدار مقامات ارشد اطلاعاتی دو کشوری که روابط رسمی ندارند و به‌خصوص پس از کشته‌شدن رهبر القاعده در کابل در حمله پهپادی، حائز اهمیت است. این دیدار می‌تواند فتح‌البابی برای همکاری‌های اطلاعاتی گسترده‌تر دو کشور باشد.

پس از دیدار مقامات اطلاعاتی دو کشور در دوحه، «تام وست» برای گفت‌وگو با رهبران مخالف طالبان، به ترکیه سفر کرد.

شواهد می‌رساند که در این لایه پیچیده و پنهان، دولت امریکا تلاش دارد تا بخشی از خواسته‌های حقوق بشری جامعه جهانی را بر دولت طالبان بقبولاند و با وادار ساختن رهبران مخالف طالبان به تعامل سیاسی با دولت کابل، نظمی را در افغانستان به وجود آورد که همسویی راهبردی با امریکا داشته باشد.

این در حالی است که کشورهای منطقه، خواهان یک دولت کاملاً بی‌طرف در افغانستان هستند و مسئله امنیت منطقه و افغانستان را امری به هم پیوسته می‌پندارند و معتقدند که هر نوع حضور اطلاعاتیِ دوباره امریکا در افغانستان، بر امنیت و نظم منطقه‌ای تأثیرات منفی و نگران‌کننده خواهد داشت.

بدیهی است که دولت طالبان، به دلیل نیازهای شدید مالی، به دنبال آن است که ضمن تعامل با منطقه، با امریکا نیز وارد تعامل شوند اما استراتژیست‌های دولت امریکا معتقدند که نیازهای شدید مالی طالبان و عدم توانایی کشورهای منطقه برای تأمین مالی طالبان، سرانجام حکومت طالبان را ترغیب خواهد کرد که تعامل با امریکا را بر تعامل با منطقه ترجیح دهد.

به نظر می‌رسد که طیفی از طالبان، به‌شدت تلاش می‌کنند تا با امریکا رابطه برقرار کنند. سرنوشت پیمان امنیتی کابل – واشنگتن و عاقبت حکومت «اشرف غنی» درس عبرتی است که در همین خاک رخ داد. مرور زمان نشان داد که مقامات امریکایی نه به حکومت غنی و نه به مفاد پیمان، اعتنایی نکردند و فقط مبتنی بر منافع ملی امریکا عمل کردند.