مهاجران افغان در ایالات متحده امریکا به دلیل تصویب نشدن قانون با بی‌سرنوشتی روبرو هستند. کنگره امریکا تاکنون نتوانسته راهی برای اقامت افغانستانی هایی بیابد که در طولانی‌ترین جنگ امریکا با سربازان امریکایی کار کرده اند.
به گزارش آژانس خبری صدای پامیر به نقل از دویچه وله، سرنوشت ده ها هزار مهاجر که دو سال پیش با تسلط دوباره طالبان از افغانستان فرار کردند و اکنون در ایالات متحده امریکا زندگی می‌کنند، در هاله ای از ابهام قرار دارد.

بعضی از قانون گذاران امیدوار بودند که وضعیت مهاجرت افغانستانی ها را به عنوان بخشی از بسته مالی پایان سال حکومت حل کنند. اما این تلاش با شکست مواجه شد و این موضوع به سال آینده موکول شد، زمانی که جمهوری خواهان قدرت را در مجلس به دست خواهند گرفت.
در نتیجه، آینده شدیداً ناروشن در انتظار مهاجران افغانستانی است که از همین حالا باید منتظر اقدام کنگره در ماه اگست باشند، پیش از آن که مهلت اقامت آن ها پایان یابد.

نزدیک به ۷۶ هزار افغانستانی که از سال ۲۰۰۱ با سربازان امریکایی به عنوان مترجم و همکار کار می‌کردند، پس از خروج آشفته از افغانستان در اگست ۲۰۲۱ با هواپیماهای نظامی وارد ایالات متحده شدند. حکومت این پناهندگان را که بزرگترین تلاش برای جابجایی پناهجویان در این کشور در دهه های اخیر خوانده می شود، با وعده مسیری برای زندگی در ایالات متحده امریکا، به صورت موقت و مشروط پذیرفت.

محمد بهزاد حکاک ۳۰ ساله از جمله افغانستانی هایی است که منتظر راه حلی برای سرنوشتش می‌باشد. او نمی‌تواند کار کند و یا با اقامت مشروط خود حق اسکان در فیرفکس ویرجینیا را هم ندارد. حکاک به عنوان مدافع حقوق بشر، شریک مأموریت ایالات متحده در افغانستان بوده و با حکومت ساقط شده پیشین کار می‌کرد. او گفت: «ما در افغانستان همه چیز را از دست دادیم.» و پس از آنکه طالبان به قدرت برگشت «حالا ما در باره آینده خود در اینجا نیز نمی‌دانیم.»

سال گذشته یک گروه دو حزبی قانون گذاران که توسط سازمان های سربازان و مقامات نظامی سابق حمایت می‌شد، کنگره را زیر فشار قرار داد، تا قانونی را تصویب کنند که از سرگردانی افغان های بدون اقامت قانونی پس از پایان دوساله آزادی مشروط بشردوستانه در ماه اگست ۲۰۲۳ جلوگیری کند.
این امر به مهاجران افغانستانی و واجد شرایط اجازه می‌دهد تا برای شهروندی ایالات متحده در خواست بدهند، همانگونه که در گذشته برای پناهندگان از جمله مهاجران کوبا، ویتنام و عراق اجازه داده شد.