هلال رؤیت شد اما گرسنگان فلسطینی در غزه و رفح رؤیت نشدند. هزاران چشم، سرگردان به دنبال ماه رمضان گشتند اما نگاهی و اعتنایی به قحطی زدگانِ روزه دار فلسطینی نکردند.
ستاد استهلال عربستان و مصر و کویت و امارات و بحرین و ترکیه و … با چشمان مسلح به تلسکوپ های قوی، موفق شدند باریکه ای چون تار موی سفید از هلال ماه را بر هزاران کیلومتر دورتر در آسمان لایتناهی خداوند ببینند.
رؤیت هلال ماه رمضان و هلال ماه شوال، رؤیت میهمانی و عبادت خداوند و رسیدن به عید عبودیت و بندگی است. فلسفه هلال ماه رمضان و رسیدن به ماه رمضان؛ آزادشدن از تنانگی و رفتن به سوی بندگی است. اخلاص بر درگاه خداوند و بندگی خدا کردن و خدمت بندگان خدا نمودن است. گرسنگی و تشنگی کشیدن و یاد بندگان گرسنه خداوندبودن است.
هزاران چشم از عرب های مسلمان به سوی دوردستهای آسمان خیره می شوند تا بل هلال رمضان را ببینند تا تقوا و امساک کنند و شرط بندگی را به جای بیاورند.
این مسلمان های قشری و منافق هرگز چشمان گناه آلود و دل های سیاه شان قحطی و گرسنگی میلیونها مسلمان و همکیش خود و مرگ دهها هزار بیگناه امت مسلمه را نمی بینند. ۲۱۰ روز شده که میلیونها مسلمان، زیر شدیدترین کشتار و جنایات دشمنان اسلام قرار دارند اما عرب های همسایه و ملاهای قشری و حکام دست نشانده، کاری برای دفاع از امت مسلمه در غزه نکرده و حتی حاضر نشده اند لقمه نانی از سفره های رنگین خود بردارند و به کودکان و زنان و نوزادهای گرسنه غزه و فلسطین بفرستند.
عجب تاریخ و عقیده و بیان شیوایی که پیامبر امت مسلمه فرمود: مَن أصبَح و لم یَهتِم بأمورالمسلمین فلَیس بمُسلم. و فرمود اگر صدای استمداد از مسلمانی بشنوی و به فریادش نرسی مسلمان نیستی!
چه زیبا فرمودند پیامبر رحمت(ص). انگار آن وجود مبارک و آن خیرلّلعالمین چنین روزهایی را می دیده و انگار این جملات را برای همین روزها به پیروان و امت خواب برده شان فرموده اند.
دنیای عجیبی است؛ اسلام محمدی سرنوشت اسفباری پیدا کرده است. یک جوان نصرانی امریکایی در اعتراض به جنایت اسرائیل علیه مردم غزه، خودش را به آتش بکشد و در میان شعله های سوزنده ی آتش جان بدهد اما مسلمانهای شکمباره در زادگاه پیامبر و از مکان وحی الهی و از شهر نزول قرآن و از مبدأ ترویج اسلام، کاری جز عیاشی و شکم پروری نکنند؛
مظلومیت امت محمد(ص) را ببینند و اعتنایی نکنند. استخوانهای سینه و استخوانهای باریکِ دست و پای کودکان گرسنه غزه در آستانه مرگ شان را ببینند و اطراف گوشت شتر و طعام لذیذ و نوشیدنی های سکرآور جمع شوند و بنوشند و بعد ماه رمضان که رسید یک وعده از شکمبارگی خود را حذف کنند و بعد دست به دعا بردارند و از خداوند تقاضای قبولی صوم و صلات شان را کنند! چقدر نفرت انگیز است و خداوند چه خوب عمق خباثت منافقین را بیان کرده است.
روزه و رمضانی که دلهای سیاه مسلمان را روشن و چشمان غبارآلود او را بینا نکند؛ چه سودی برای سازندگی او و عبودیت دارد. این نوع مسلمانی چه سودی می تواند به انسان و خداوند و بندگان خدا داشته باشد؟
کاش عرب ها به جای استهلال، استقلال می داشتند که بدون ترس از یهود و امریکا کاری برای همکیشان خود در غزه می کردند. روزه و رمضانی که موجب تحول در شخصیت و دیانت و تعهدپذیری مسلمانها نشود چه سودی می تواند داشته باشد. حذف یک وعده غذا از خوان گسترده ی عربی چه اثری بر تدیّن و تقوای عربها می تواند داشته باشد.
امیدواریم این ماه رمضان و سرنوشت مسلمانهای غزه موجب بیداری وجدانهای فروخفته اعراب و ختم بیغیرتی اعراب و بینایی چشمان گنهکار آنها بر جنایات اسرائیل علیه مردم مظلوم غزه و رفح و فلسطین بشود؛ تا در کنار شیعیان امیرالمؤمنین علی (ع) در یمن و لبنان و عراق و سوریه، سیلی محکمتری بر صورت صهیونیست ها بزنند.
آژانس خبری پامیر
