این کودکان از مسئولان در حکومت می‌خواهند، تا به چالش‌های اقتصادی‌شان رسیدگی کنند.
علی جان کودک گارگر گفت: پدرم بیمار است و توان کار کردن را ندارد، من ناگزیر هستم کار کنم و هزینههای زندگی خانواده‌ام را تامین کنم.
لایق صالحی فعال اجتماعی چنین گفت: اگر برای خانواده‌ها زمینههای شغلی فراهم شود، خانواده‌ها مجبور نمی‌شوند که کودکان‌شان را برای کارهای شاق بفرستند.
با این حال مسئولان محلی بامیان می‌گویند که برای بیش از ۳۰۰ کودک یتیم در مرکز و ولسوالی یکاولنگ نمبر یک زمینههای آموزش را فراهم کرده‌اند و تلاش‌ها به هدف رسیدگی به وضعیت کودکان دیگر نیز ادامه دارد.
عبدالصبور سیغانی سخنگوی والی بامیان می‌گوید: ۲۰۰ تن کودکان بی‌سرپرست و ایتام که در سرک‌ها و جاده‌ها بی‌سرپناه بودند جمع‌آوری شدند و علاوه بر این دو نهاد خصوصی دیگر نیز در بخش پرورش و آموزش کودکان هم‌کاری می‌کنند.
تمنا دانش‌آموز گفت: دراین مکان علوم دینی و خیاطی را آموزش می‌بینیم که در بخش خیاطی گونه‌‌های لباس‌های زنانه را می‌دوزیم علاوه بر آن خامک دوزی و گلدوزی نیز می‌کنیم.
زینب دانش‌آموز دیگر چنین گفت: سرپرست ندارم و یک سال می‌گذرد در این مکان آمده‌ام و آموزش‌های خوبی دینی و اخلاقی را آموخته‌ام.
در این مرکز، برای بیش از ۶۰ کودک بی‌سرپرست، آموزش رایگان در زمینههای گوناگون، از جمله مضمون‌های مکتب، کامپیوتر، زبان انگلیسی، خیاطی و علوم دینی، فراهم شده است.
موسی جعفری مسئول یک پرورش‌گاه خصوصی در این مورد گفت: پس از برگشت این کودکان از مکتب، برای آنان مضامین تقویتی آموزش داده می‌شود، در کنار آن برای دختران که از مکتب بازمانده‌اند آموزش خیاطی نیز داده می‌شود.
این در حالی‌ست که بسیاری از خانواده‌ها در بامیان به دلیل سرمای هوا و زمستان طولانی قادر به تامین هزینههای خود نیستند و کودکان نیز با انجام کارهای سخت و طاقت‌فرسا با تامین مخارج زندگی به خانواده‌های خود کمک می‌کنند.
آژانس خبری پامیر
