در ایام ماه مبارک رمضان، مردم غزه و رفح تحت محاصره شدید اقتصادی و زیر ضربات سنگین نظامی و کشتار دسته جمعی هستند. تاکنون نزدیک به ۳۲ هزار نفر شهید شده اند که اغلب آنها کودکان و زنان هستند.
صدها هزار مسلمان که بیشترشان اطفال هستند، از قحطی و گرسنگی شدید رنج می‌برند. آنها ماه رمضان را با گرسنگی مطلق سپری می کنند. با تحمل گرسنگی و قربانی های انسانی فراوان، اکنون فلسطینی های مظلوم از عرب های مسلمان و همسایه و همجوار خود کاملاً ناامید شده اند.
آنها حالا هیچ امیدی به حکام عربی ندارند. در دشوارترین روزهای زندگی شان، با کمال یأس از عرب ها، فقط به خدای خود توکل می کنند و همه جنایت ها و خیانت ها و سختی ها و قربانی دادن ها را تحمل می کنند.
حالا آنها با این سرنوشت سخت و سهمگین، کنار آمده اند. قلب آنها پر از رنج و تن آنها خسته و زخمی و نگاه شان در این ماه مبارک فقط به فضل و امداد الهی است.
حکام عرب تا قبل از تجاوز اسرائیل و ارتکاب نسل کشی، به هربهانه ای جلسات اتحادیه کشورهای عرب را تشکیل می دادند، نشست کشورهای عرب شورای همکاری خلیج فارس را دایر می کردند، سازمان همکاری اسلامی را فرا می خواندند، کشورهای عربی خاورمیانه و شمال افریقا جلسه می گرفتند و به مناسبت هایی بیانیه ها و قطعنامه ها می دادند اما اکنون که پاره ای از تن اسلام در آتش خشم و جنایت صهیونیست ها می سوزد و اکنون که میلیونها مسلمان مظلوم غزه در قحطی و گرسنگی و بیماری و نابودی دست و پا می زنند، این جیره‌خواران مسلمان‌نما اهمیتی نمی دهند و حتی بعضی از آنها حامی جنایتکاران اسرائیلی هستند، بعضی از آنها دارو و غذا و سوخت و مایحتاج یهودی های اسرائیل را تأمین می کنند، بعضی از آنها در محاصره مظلومان غزه، همکار رژیم اسرائیل شده اند.
انگار همه آنها بر مظلومیت مردم غزه و بر کشتار زنان و کودکان بیگناه و بیدفاع و بی پناه می خندند و از تماشای جنایات اسرائیل لذت می‌برند.
چه بر سر مسلمانهای عرب آمده است؟ دهها کشور و صدها میلیون جمعیت و دهها میلیون کیلومتر مساحت و هزاران تریلیون دالر ثروت و میلیون ها نظامی دارند و هزاران میلیارد دالر سلاح پیشرفته هم خریده اند اما در برابر یک رژِیم جنایتکار که فقط ۲۲ هزار کیلومتر مساحت و ۹ میلیون جمعیت دارد که بخشی از آنها را عرب ها تشکیل می دهند؛ دست بسته و ترسیده و خوشامدگوی ایستاده اند.
هیچ قابل فهم نیست. آنچه مسلّم و مسجّل است اینست که کشورها و حکام عربی برای فردای بحران غزه و جنایات اسرائیل، کشورهایی بی ارزش، ترسو، متملق و آسیب‌پذیر خواهند بود. اگر اسرائیل و امریکا از این جنگ و جنایت، فارغ شوند ممالک عربی را به پشیزی اهمیت نمی دهند و از آنها برای فردای معادلات سیاسی، هیچ حساب نمی‌برند.
خنده های امروز عرب های مفتخور و عافیت‌طلب و سکوت آنها بر جنایات اسرائیل عیله ستمدیدگان غزه، روزی گریبان آنها را خواهد گرفت و آنها تاوان سنگینی بخاطر همدستی شان با یهود و بی مبالاتی شان در قبال مسلمانهای غزه خواهند پرداخت. این تاوان ممکن است توسط اسرائیل یا توسط امریکا و یا توسط هر عامل دیگری بر حکام و ملت های ترسوی عرب تحمیل گردد.
آژانس خبری پامیر
