رسانه استرالیایی اس‌بی‌اس گزارش داده که خانواده دو مرد که توسط سربازان استرالیایی در ولایت ارزگان کشته شده، خواستار تأمین عدالت هستند.
بربنیاد گزارش، این دو مرد پدر و پسر، محمدعیسی و احمدالله بودند که در سال ۲۰۰۹ در جریان یورش سربازان استرالیایی به مجتمعی به‌نام “ویسکی ۱۰۸” در ولایت ارزگان کشته شدند.
بن رابرتز اسمیت، سرباز با افتخار استرالیایی که مدال صلیب ویکتوریا را دریافت کرده، در قتل این پدر و پسر متهم است.
یک قاضی دادگاه مدنی استرالیا حکم داده است که رابرتز اسمیت به احتمال زیاد یک جنایتکار جنگی و مقصر چهار قتل در حین اعزام به افغانستان است.
رابرتز اسمیت به‌طور مداوم تمام اتهامات جنایی را رد کرده است.
بر بنیاد گزارش، از چهار مورد قتلی که این کهنه‌سرباز در آن متهم است، دو مورد آن در جریان یورش سال ۲۰۰۹ به مجتمعی به‌نام ویسکی ۱۰۸ در ولایت ارزگان رخ داده است. در آن‌جا مشخص شده که رابرتز اسمیت احتمالا یک زندانی بازداشت‌شده را با مسلسل شلیک کرده و دستور اعدام یک زندانی دیگر را صادر کرده است.
اس‌بی‌اس فاش کرده است که این دو مرد، محمدعیسی و احمدالله، پدر و پسر بودند.
خانواده‌ی این دو مرد که برای اولین بار با رسانه‌های استرالیایی صحبت کرده، روایت خود را از روز کشته‌شدن بستگان‌شان فاش کردند و گفتند مقام‌های استرالیایی که در حال حاضر در مورد اتهامات جنایات جنگی در افغانستان تحقیق می‌کنند، با آنان تماس نگرفته‌اند.
این خانواده هنوز در ویسکی ۱۰۸ زندگی می‌کنند و گفتند که در جست‌وجوی عدالت به استرالیا سفر خواهند کرد.
رابعه، همسر محمدعیسی و مادر احمدالله، از طریق یک مترجم گفته است: “آنان (سربازان استرالیایی) به ما بسیار سخت ظلم کرده‌اند. آنان به هیچ‌کس دیگری مانند ما ظلم نکرده‌اند.”
رابرتز اسمیت کشته‌شدن احمدالله را انکار نکرده است، اما مکررا گفته است که او در جریان جنگ به‌طور قانونی مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. او تیراندازی یا دستور قتل محمدعیسی را رد کرده است.
اس‌بی‌اس نوشته است که پس از کشته‌شدن هر دو مرد، یک سرباز دیگر پای مصنوعی احمدالله را به پایگاه شان در ترینکوت، مرکز ارزگان برگرداند.
طی چند سال بعد، مجموعه‌ای از روزنامه‌های استرالیایی موسوم به “ناین” و روزنامه گاردین مجموعه‌ای از عکس‌ها را منتشر کردند که سربازان استرالیایی را در حال نوشیدن الکل با یک پای پلاستیکی نشان می‌دادند. رابرتز اسمیت در برخی از تصاویر درحالی‌که نزدیک پا ایستاده لبخند می‌زند.
عصمت‌الله، برادر کوچک‌تر احمدالله گفته است که برادرش پس از تصادف با یک وسیله‌ی نقلیه در سال‌های قبل، به پای مصنوعی نیاز داشت.
او از طریق یک مترجم گفته است: “این برای من دلخراش بود. من خیلی جوان بودم، بچه بودم که این اتفاق افتاد. پیام من به دولت استرالیا این است: این افراد را پیدا کنید و به دادگاه بیاورید.”
رسانه اس‌بی‌اس نوشته است که هرگونه تحقیق استرالیا در مورد جنایات در افغانستان با تسلط طالبان پیچیده شده است.
رابعه، مادر احمدالله گفته است که آماده است تا به هر طریقی، از جمله در استرالیا به‌دنبال عدالت باشد.
عصمت‌الله، برادر احمدالله گفته است که ترجیح می‌دهد هر عاملی که متهم باشد به افغانستان آورده شود تا محاکمه شود، اما برای شهادت به استرالیا سفر خواهد کرد.
او گفت: “اگر آنان نتوانستند [به افغانستان] بیایند، ما می‌توانیم به دادگاه برویم و با آنان روبه‌رو شویم. می‌توانیم آنان را طبق قوانین و حقوق بشرشان به دادگاه ببریم.”
آژانس خبری پامیر.
