پس از تجاوز ارتش پاکستان بر ولسوالی های پکتیکا و کنر و بمباران مناطق مرزی افغانستان؛ انگار رگ غیرت مولوی محمدیعقوب مجاهد برانگیخته شده و فرمان داده که آماده هر نوع پاسخ به تجاوز پاکستان باشند.
او برای اولین بار با لباس و یونیفرم جنرالی اردوی ملی در رسانه ظاهر شد.
جالب است که این جناب، بعنوان یک امیرزاده و فرمانده طالبان، سالها با اردوی ملی افغانستان و با جوانهایی جنگیده که همین لباس را بر تن داشتند و از وطن شان در برابر پاکستان و مزدورهای پاکستانی دفاع می کردند. او قبلا این لباس را لباس اشغالگری و نشان جنرالی را نشان امریکایی می دانست.
ملایعقوب و همسنگرانش آنزمان از جمع مزدوران پنجاب و پاکستانی محسوب می شدند. ملایعقوب و جنگجویانِ زیردستش هزاران نفر از بچه های این ملک را کشت به بهانه اینکه لباس اردوی ملی به تن دارند. اما حالا خودش دقیقا همان لباسی را پوشیده که دیروز بر تن اولاد همین وطن بود و برضدشان می جنگید؛ با این تفاوت که یک تکه ی سفیدرنگ را بر بازویش چسپانده است. ورنه همان لباس و همان کلاهی که سربازان اردوی ملی برای پاسداری از وطن در برابر طالبان، به تن می کرده و بر سر می گذاشتند؛ تغییری نکرده است.
جوانهایی که دیروز این لباس را می پوشیدند با نیت ملی در اردوی ملی از ملت دفاع می کردند اما حالا این لباس بر تن فردی رفته که فکر و عملش غیرملی است و سالها در برابر ملت جنگیده و آثاری از تفکر و منِش ملی در سر ندارد.
آنها هنوز هم به دنبال سربازان و صاحب منصبان اردوی ملی می گردند و آنها را شکنجه می کنند؛ حالا چطور می شود که لباس اردوی ملی بپوشند و اکت ملی کنند.
ملایعقوب در یک حکومت غیرملی، صاحب منصب است و سیاست هایش نیز غیر ملی است. او زمانی می تواند ملی گرایی خود را ثابت کند که جنگ شان با پاکستان متجاوز، جنگ زرگری نباشد و فردا به بهانه های واهی از فرمان خود بر نگردد و سر تسلیم بر آستان پاکستان جنایتکار فرود نیاورد.
ملایعقوب باید ثابت کند که در برخورد با پاکستانی های شرور، جدی و قاطع می باشد و علاوه بر میدان جنگ؛ از سایر ابزارهای فشار در برابر آنها مانند کنترل مهار آبهای افغانستان در مسیر پاکستان با ساختن بندهای برق در ولایت های کنر و نورستان و… در دفاع از منافع ملی افغانستان، قاطع ایستاده است.
در غیر اینصورت این اکت ها و فیشن ها و لاف ها اثری بر مقبولیت و محبوبیت آنها بین مردم نخواهد داشت.
آژانس خبری پامیر
