منصور احمد خان سفیر سابق پاکستان در کابل با انتشار یادداشتی در «عرب نیوز» نوشت: داشتن روابط نیک و پایدار و اتخاذ سیاست همسایگی خوب همراه با افغانستان برای پاکستان بسیار حیاتی است. روابط پاکستان با سه همسایه دیگرش (هند، چین و ایران) دارای پارامترهای روشنی است. اما این افغانستان است که همچنان یک عامل تعیین کننده برای سیاست خارجی پاکستان محسوب می‌شود.
وی افزود: مردم و اقتصاد دو کشور از طریق پیوندهای تاریخی، جغرافیایی و فرهنگی با یکدیگر در هم تنیده شده‌اند. میان دو کشور مرز ۲۶۰۰ کیلومتری وجود دارد که میلیون‌ها نفر از هر دو طرف در آن زندگی می‌کنند. مدیریت تسهیل‌کننده مرزها برای رفت و آمد مردم و تعاملات اقتصادی، شرایط حیاتی را برای صلح، ثبات و پیشرفت منطقه مرزی میان دو کشور ایجاد کرده است. انزوای دو کشور و جوامع هر دو طرف از یکدیگر غیر طبیعی و غیر ممکن است.
احمد خان خاطرنشان کرد: مداخلات قدرت های جهانی در ۵۰ سال گذشته، آرامش داخلی، صلح و ثبات را در افغانستان و منطقه مرزی دو کشور به هم ریخته است. در طول این سال‌ها، در حالی که پاکستان در زمان‌های آزمون محکم در کنار افغانستان ایستاده، مقابله با چالش‌ها در برخی مواقع حیاتی برایش دشوار بوده است. پاکستان در بین مردم افغانستان از وجه مناسبی برخوردار نیست و این تفکر همچنان در اذهان آنها جریان دارد که پاکستان به منافع حیاتی‌شان آسیب می‌رساند.
این دیپلمات سابق پاکستانی ادامه داد: پس از خروج آمریکا و ناتو از افغانستان در سال ۲۰۲۱، پاکستان در شرایطی گرفتار شد که روابطش با افغانستان در لبه پرتگاه قرار دارد. طعنه‌آمیز است بدانیم که روابط پاکستان با دولت افغانستان تحت کنترل طالبان فراتر از حد تصور سرد شده است، در حالی که کشورهای مخالف با طالبان طی دو دهه گذشته، به تدریج با آنها روابطی برقرار کرده‌اند.
سفیر سابق پاکستان همچنین تصریح کرد: آنچه پاکستان به آن نیاز دارد، یک سیاست داخلی قوی ضد تروریسم همراه با رویکردی عملگرایانه و ماهرانه‌تر برای تعامل معنادار با افغانستان برای مقابله با این اقدامات است. عدم برقراری تماس، چالش‌ها را برای امنیت و ثبات پاکستان تشدید خواهد کرد.
وی اضافه کرد: یکی دیگر از جنبه‌های مهم وضعیت در حال تحول افغانستان این است که اگرچه افغانستان در سطح بین‌المللی به طور کامل به رسمیت شناخته نشده، اما نشانه‌ها حاکی از آن است که تعامل رهبری آن با جهان به تدریج در حال گسترش است. آمریکا و غرب به طور کلی به افزایش تعامل خود با رهبری طالبان در دوحه ادامه داده‌اند. سازمان ملل از طریق تزریق ۴۰ تا ۵۰ میلیون دلار نقدینگی هر هفته به عنوان کمک بشردوستانه با وجود محدودیت‌های بانکی در افغانستان، نقدینگی خود را در افغانستان حفظ کرده است.
احمد خان با اشاره به گسترش روابط با طالبان اظهار داشت: در این شرایط، برای پاکستان ضروری است که یک مدل تعامل پایدار با دولت موقت افغانستان در مورد اقدامات و تعاملات اقتصادی و مسائل امنیتی-تروریستی ایجاد کند. کانال‌های نظامی‌شده قبلی باید جای خود را به تعامل در سطح سیاسی و تماس‌های دولت به دولت بدهند همچنین رفت‌وآمدهای مردمی باید در اولویت باشد. سیاست پاکستان در مورد بازگشت مهاجرین می‌تواند به صورت مرحله‌ای در مشورت با مقامات افغانستان و با در نظر گرفتن نیازهای اجتماعی-اقتصادی مردم ساکن در دو طرف مرز اجرایی شود.
سفیر سابق پاکستان در انتها نیز تصریح کرد: رویکرد تعامل همه‌جانبه با دولت موقت افغانستان، به ویژه با تمرکز بر مسائل مربوط به مردم، راه را برای تأمین امنیت مرز طولانی پاکستان با افغانستان و همچنین برای ارتقای تعامل منطقه‌ای پاکستان هموار خواهد کرد. روابط با افغانستان اولین پله نردبان سیاست همسایگی پاکستان است.
آژانس خبری پامیر
