آنان می‌گویند که در نزدیک به سه سال گذشته در بی‌سرنوشتی به سر می‌برند.
عایشه که دانشجوی سال چهارم دانشکده خبرنگاری بود، از هدر رفتن آرزوهایش سخن می‌زند.
او خواهان برابری در جامعه است و می‌گوید هم‌صنفی‌هایش که پسر بودند در دهم قوس سال هزار و چهارصد و دو هجری خورشیدی فارغ شدند؛ اما او با سرنوشت ناروشن دست و پنجه نرم می‌کند.
عایشه در این باره گفت: «نتوانستم تحصیل خود را ادامه دهم و متوجه این شدم که شاید آهسته آهسته آرزوهایم به باد فنا برود.»
زیبا که دانش‌آموز دیگری است، در این مورد می‌گوید: «خواست ما از امارت اسلامی این است که برای زنان زمینه کار را مساعد کنند و دروازه‌های مکتب‌ها را به روی دانش‌آموزان بالاتر از صنف ششم باز کنند.»
از سوی دیگر، نصیر احمد فایق سرپرست نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد در نشست مجمع عمومی این سازمان به مناسبت روز جهانی نیلسون ماندیلا، خواستار تأمین حقوق بانوان افغان به ویژه حق آموزش برای آنان شده است.
فایق در این مورد گفت: «ماندلا یکبار گفته بود که آموزش قدرتمندترین سلاح برای تغییر دادن جهان است. پس بر مبنای میراثی که او برای ما گذاشته باید دوباره به خودمان متعهد شویم، آموزش و پرورش را ارتقا دهیم، با فقر مبارزه کنیم و حقوق بشر را در سراسر جهان در پیش گیریم.»
لمیا شیرزی فعال عرصه حقوق بانوان در این مورد می‌گوید: «باید مرد و زن به خاطر پیشرفت آموزش سهیم باشند و طالبان با الهام گرفتن از سایر کشورهای اسلامی مطابق کلام خداوند که گفته “اقرأ” زمینه آموزش را فراهم کنند.»
امارت اسلامی به تازگی در این باره چیزی نمی‌گوید؛ اما پیش از این گفته که تمامی حقوق بانوان کشور در چارچوب قوانین اسلامی تأمین است و این موضوع یک مسأله داخلی است و کشورهای دیگر نباید در آن دخالت کنند.
آژانس خبری پامیر
