«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» با انتشار بیانیه‌ای نسبت به نشستی که قرار است با میزبانی سازمان ملل در دوحه برگزار شود، به خاطر «عدم هماهنگی و مشورت با تمام جناح‌های سیاسی» ابراز نگرانی کرده است.
این شورا گفته: «نگرانی جناح‌های سیاسی در سطح ملی و همچنین جلسات متعدد و تحرکات متضاد در سطح بین المللی درباره افغانستان نشان‌دهنده عدم اجماع و انسجام ملی و بین المللی درباره افغانستان با محوریت سازمان ملل متحد است.»
نشست دوحه قرار است در روزهای یکشنبه و دوشنبه، ٢٩ و ٣٠ دلو با اشتراک نمایندگان کشورها درباره آینده افغانستان در قطر برگزار شود.
«شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان» گفته است که «برای حل بحران افغانستان فعالیت منسجم و هماهنگ با محوریت سازمان ملل متحد و با حضور همه جوانب درگیر در قضیه افغانستان» باید آغاز شود و «هرگونه کمبود و نادیده‌گرفتن هریک از طرف‌های درگیر به منزله شکست روندهای موجود و طولانی شدن بحران افغانستان خواهد بود.»
این در حالی است که طالبان ادعا می کنند که از آنان برای شرکت در نشست دوحه دعوت شده است و سخنگوی سازمان ملل هم اعلام کرده است که نمایندگان «زنان و جامعه مدنی افغانستان» در این نشست حضور خواهند داشت. به این ترتیب، آیا تنها غایب بزرگ این نشست، بار دیگر جریان های سیاسی و قومی ضد طالبان خواهند بود؟
پیش از پرداختن به این پرسش، ابتدا لازم است به این نکته توجه شود که دعوت از طالبان و نمایندگان زنان و جامعه مدنی افغانستان، لزوما نمی تواند تنوع و تکثر این نشست را بازتاب دهد؛ زیرا قدرت های غربی و سازمان های تحت سلطه آنها پیش از این نشان داده اند که تنها به آن عده فعالان زن و جامعه مدنی افغانستان، اهمیت می دهند که به نحوی همسو با رژيم طالبان عمل می کنند، به آن گروه، تعلق قومی دارند و یا در خط فکری و ایدئولوژيک آنها حرکت می کنند. افرادی مانند محبوبه سراج که با وجود ظاهر غلط انداز لیبرالی اش، یک زن پشتون تبار به شدت طرفدار طالبان است و از سوی غرب، حتی نامزد دریافت جایزه نوبل صلح هم شد!
بنابراین، شرکت چنین چهره هایی که پس از تسلط طالبان به عنوان فعال حقوق زن و عضو جامعه مدنی، معرفی می شوند، لزوما تعارضی با حضور طالبان در نشست دوحه نخواهد داشت و چه بسا در راستای آن خواهد بود.
با این حساب، نادیده گرفتن عمدی و غیبت غیرقابل توجیه جریان های سیاسی و قومی ضد طالبان به ویژه شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان که بزرگترین تشکل سیاسی ضد طالبان محسوب می شود و از طیف وسیعی از اقوام و مذاهب کشور نمایندگی می کند، نگرانی ها درباره احتمال وجود یک برنامه خطرناک و توطئه آمیز در نشست آتی دوحه برای افغانستان را تشدید می کند.
همان‌گونه که در بیانیه شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان نیز تصریح شده، تحرکات اخیر در سطح منطقه و جامعه بین المللی حول محور افغانستان هم به این نگرانی ها دامن می زند و نشان می دهد که اراده های باطلی برای اعطای مشروعیت به رژيم طالبان و نادیده گرفتن مردم افغانستان و جریان های سیاسی و قومی کشور به طور فشرده کار می کنند و برگزاری نشست دوحه و خروجی آن ممکن است تمام این تحرکات را تجمیع کند و به یک تصمیم نهایی برای تعیین سرنوشت سیاسی کشور به نفع رژیم حاکم و رسمیت بخشیدن به روند موجود بیانجامد.
بنابراین، ابراز نگرانی و هشدارهای صریح شورای مقاومت ملی برای نجات، پیشاپیش نشست دوحه بسیار مهم، حیاتی و واقعی است و از سوی همه بازیگران باید مورد توجه قرار بگیرد؛ زیرا تصمیم گیری درباره سرنوشت مردم افغانستان، با نادیده گرفتن خود مردم و عدم دعوت و حتی مشورت با نمایندگان و رهبران آنان یک خطای راهبردی غیرقابل جبران خواهد بود که به تجدید و تکرار بحران های دیرپای پیشین و آغاز دور جدید خشونت و خونریزی طی سالیان طولانی، منتهی خواهد شد.
در این میان البته این نیاز ضروری را نیز نباید نادیده گرفت که در این مقطع حساس از حیات سیاسی و امنیتی کشور، تمام جریان های سیاسی، نظامی، قومی و ایدئولوژیک کشور باید حول یک محور واحد گردهم آیند و قدرتی را به وجود آورند که هیچ طرفی در سطح ملی و بین المللی قادر به نادیده گرفتن یا درهم شکستن آن نباشد. در حال حاضر، این تنها راه پیش روی تشکل های ضد طالبان برای تحمیل حضور و تثبیت وجود خود بر افغانستان، منطقه و جهان است؛ در غیر آن، به سادگی نادیده گرفته می شوند و به مرور حذف خواهند شد.
