هم‌زمان با فرا رسیدن سی‌وپنجمین سال‌روز خروج نیروهای جماهیر شوروی از افغانستان، شهروندان کشور گفته‌اند که از تهاجم این اتحاد جماهیر شوروی و خروج آن از کشور، خاطرها و حکایت‌های گوناگون دارند.
شهروندان کشور روز خروج نیروهای اتحاد جماهیر شوروی را یک روز مهم در تاریخ دانسته و گفته‌اند که مردم افغانستان بزرگ‌ترین ارتش وقت جهان با بیش از نُه سال جنگ به زانو درآوردند.
پاینده محمد که در آن زمان فرمانده نظامی در ولایت کنر بود، چنین حکایت کرد: «در یک روز در ۱۳۵۹ در شهر کابل، هفتاد هزار نفر به‌شمول زنان و مجاهدین قهرمان تظاهرات بسیار مستحکم کردند که بسیاری تظاهرکننده‌ها در آن زمان توسط نیروهای روس و قشون سرخ شوروی در شهر کهنه کابل که چوک می‌گفتند، به شهادت رسیدند.»
شماری از باشنده‌های پایتخت درباره خروج اتحاد جماهیر شوروی از کشور گفته‌اند که مردم با اتحاد و همدیگرپذیری توانستند بزرگ‌ترین ارتش وقت جهان را به زانو درآورند.
عبدالصمد باشنده کابل گفت: «بسیار روز بد را دیدیم. زنان ما آواره شد، مردهای ما آواره شد، شهید و زخمی شدند. برای مردم بسیار یک روز بد بود؛ اما روزی که خارج شدند، بسیار برای مردم یک روز افتخار بود.»
محمد صابر یکی دیگر از باشنده‌های کابل می‌گوید: «شکست خوردن روس‌ها به نفع افغان‌ها بود. از این‌که زیر دست بیگانه باشیم و همه چیز تیار برای ما بیاید، به نقص ما است.»
در بیست‌وششم ماه دلو سال ۱۳۶۷ خورشیدی آخرین واحدهای نیروهای اتحاد جماهیر شوروی درنتیجه مبارزه “مجاهدین” از افغانستان بیرون رانده شدند.
بر بنیاد آمارهای ارایه شده از سوی نهادهای مختلف، در جنگی که بیش از نُه سال دوام کرد، بیش از یک میلیون شهروند افغانستان جان باختند و بیش از یک میلیون دیگر معلول شده‌اند افزون بر آن، میلیون‌ها شهروند دیگر کشور به کشورهای همسایه آواره شدند.
آژانس خبری پامیر
