ناکامی آمریکا در تغییر رفتار طالبان

مجله فارن افیرز در تازه ترین مطلب خود نوشته که امریکا در تغییر رفتار طالبان به دلیل نزدیکی این گروه با قدرت‌های منطقه‌ای ناکام مانده‌است.

در این مطلب تصریح شده که در بیش از دو سال گذشته کاخ سفید تلاش کرد با ایجاد اجماع بین‌المللی طالبان را به تغییر رفتارش در مقابل زنان و دختران، مسائل حقوق بشری و مبارزه با تروریزم وادار کند، اما این تلاش‌ها با توجه به رویکرد قدرت‌های منطقه‌ای از جمله روسیه، چین و ایران، تاکنون بی‌نتیجه بوده‌است.

اسفندیار میر و اندرو واتکینز در این مطلب گفته‌اند که برخلاف ایالات متحده، تعداد فزاینده‌ای از دولت‌ها، مانند دولت چین، با طالبان به عنوان یک رژیم منحوس رفتار نمی‌کنند.

آن‌ها پذیرفتن استوارنامه سفیر طالبان توسط شی جین‌پینگ، رییس‌جمهور این کشور را، آن‌هم در فاصله زمانی کوتاه از برگزاری دومین نشست سازمان ملل برای افغانستان در دوحه، مهمترین چالش در برابر اجماع غربی به رهبری امریکا علیه عادی‌سازی روابط با طالبان عنوان کرده‌اند.

به باور نویسندگان این مطلب، طالبان در دو سال گذشته تلاش‌های دیپلوماتیک قوی برای ایجاد روابط با کشورهای همسایه انجام داده‌اند.

در مطلب با اشاره به فعالیت ۱۸ سفارتخانه خارجی در کابل و فعال بودن شمار بیشتری از سفارتخانه‌ها و نمایندگی‌های سیاسی طالبان در خارج این کشور، آمده که رهبران طالبان به طور پیوسته روابط اقتصادی خود را با کشورهای مختلف در منطقه، از جمله همسایگان دورتر مانند آذربایجان، گسترش داده‌اند.

نویسندگان این مقاله به طور نمونه به روابط نزدیک طالبان با هند اشاره کرده که بیش از همه نسبت به قدرت رسیدن طالبان محتاط بوده است.

ین قدرت منطقه‌ای سفارت خود را در سال ۲۰۲۲ در کابل بازگشایی کرد و یک سال بعد به طالبان اجازه داد تا کنترول سفارت افغانستان در دهلی را در دست بگیرد.

فارن افیرز در این مطلب گفته که به رغم نگرانی‌های عمومی در مورد ثبات سیاسی در افغانستان و تاثیرات بالقوه آن بر کشورهای‌شان، از شروع ۲۰۲۴ تقریبا هر کشوری در منطقه رابطه عادی با طالبان برقرار کرده‌اند.

در این مطلب رقابت‌های استراتژیک کشورهای مثل چین، روسیه و ایران با امریکا مهم‌ترین انگیزه برای تعامل نزدیک این کشورها با طالبان عنوان شده‌است.

نویسندگان این مطلب افزوده که “از بین رفتن اجماع در مورد انزوای دیپلماتیک طالبان سوالات مهمی برای واشنگتن و شرکای آن ایجاد می‌کند. عدم به‌رسمیت شناختن دیگر یک ابزار قهری معتبر نیست و اگر ایالات متحده به دنبال تأثیرگذاری بر رفتار طالبان است، باید راه‌های دیگری برای دستیابی به اهداف مورد نظر خود بیابد.”

نویسندگان این مطلب گفته‌اند که پرونده افغانستان بازتابی از موقعیت‌های مشابهی است که واشنگتن با رژیم‌های دیگر از جمله سوریه و روسیه با آن مواجه بوده است. به گفته ‌آن‌ها سیاست امریکا در قبال انزوای هر دو کشور ناکام بوده است.

آژانس خبری پامیر