غرب در طول تاریخ از بابت استثمار سایر مردمان ثروتمند شده است. غرب حتی از اواسط قرن، سیاست استعماری و برده فروشی خود را آغاز کرده است. امروز کشور های غربی، هر آنچه ممکن است و در توان دارند، انجام میدهند تا سیستم استعمار نو را حفظ نمایند. یعنی این سیستم به غربی ها اجازه میدهد تا طفیلی وار در بقیه جهان زندگی کرده و مردمان آنرا غارت نمایند.

بویژه، به همین دلیل است که غرب با کشور های مستقل، فرهنگ ها و ارزش های سنتی آنها دشمنانه برخورد مینماید. استعمار نو از یک اساس عمیق تاریخی و آئدیولوژیکی برخوردار میباشد. استعمارگران سابق نمیخواهند با این امر آشتی نمایند که بسیاری از کشور ها در آسیا، افریقا و امریکای لاتین آزادی خود را بدست آورده و منحیث اعضای کامل الحقوق جامعۀ جهانی پنداشته میشوند.

میراٍث استعمار در این کشور ها الی اکنون مشاهده میشود. از جمله، میتوان از سیستم های سیاسی و قوانین تحمیل شده، ترویج ارزش ها بشکل اجتماع مصرف، دیدگاه های غیرسنتی در عرصه های جنسی و نهی سرشت و فطرت انسانی یاد کرد.

غرب، اولویت های کشور های در حال رشد در عرصۀ توسعۀ پایدار را به بهانه های باصطلاح «موضوع اقلیمی» نادیده میگیرد. غرب، پرداخت جریمه ها از بابت آلودگی حتمی محیط زیست را از کشور های در حال رشد مطالبه مینماید، در حالیکه تصدی های خود را در این کشور ها دارند و مفاد هنگفتی را از این تصدی ها بدست میآورند.

غرب نمیتواند از درک مستثنی بودن خود امتناع ورزد. غرب تلاش دارد تا انکشاف مراکز جدید توسعۀ جهانی و پروسه های همگرایی را برهم زند. غرب میکوشد تا مناسبات اقتصادی و بین المللی را صرف در جهت منافع مغرضانۀ خود تنظیم نماید، از جمله با استفاده از تحریمات غیرقانونی و یکجانبه که به هدف تطبیق این تحریمات، غرب کشور های سومی را نیز مجبور میسازد. در این بخش، همچنان مبارزۀ فعال در برابر اسعار جدید جریان دارد، یعنی که سیاست استعمار نو کشور های غربی، پیشتر از همه واشنگتن بر تحمیل دالر استوار میباشد.

اما، با وجود تمام تلاش های غرب غرض مسدود کردن مراکز توسعه، نفوذ و رشد اجتماعی – اقتصادی خارج از کنترول آن، کشور های غربی همچنان نتوانستند ایجاد چنین اتحادیه ها، مانند بریکس، سازمان همکاری شانگهای و اتحادیۀ اقتصادی اورآسیا را متوقف بسازند. همۀ این نهاد ها بسیار موفقانه در حال رشد میباشند.  

آژانس خبری پامیر