امروز : سه شنبه, ۱۸ ثور , ۱۴۰۳ - 29 شوال 1445
- ۹۰۰ آثار آیخانم در موزیم ملی کشور موجوداست
- انسداد دریای مرغآب در غور ۲۰ قریه را در معرض تهدید قرار داده است
- ایران نقاط آسیبپذیر در مرز افغانستان را حصارکشی میکند
- عبدالسلام حنفی با رئیس منطقهای سازمان بهداشت جهانی دیدار کرد
- کمک۱۵میلیون دالری بنیاد بلگیتس برای سکتور صحت افغانستان
- پاکستان به طور غیررسمی روابط دیپلماتیک خود را با طالبان قطع کرده است
- افغانستان برای نخستین بار دو میلیون خریطه سیروم به عراق صادر کرد
- مسؤلان بدخشان برای بررسی خواستههای مردم به ولسوالی ارگو رفتند
- قدردانی دیپلماتهای سفارت افغانستان در تهران از تیم ملی فوتسال
- سازمان همکاری اسلامی بر حق تحصیل دختران در افغانستان تأکید کرد
روز پیروزی
موزیمی در حومۀ مسکو است – «راه یاد بود. ۱۴۱۸ قدم به پیروزی» کسی که از این موزیم دیدن کرده است، عمیقاً تحت چنین تأثیر قرار گرفته است که نمیتواند ابعاد آن جنگ و بهای پیروزی مردمان اتحاد شوروی بر آلمان فاشیستی در ماه می سال ۱۹۴۵ میلادی را درک کند. پی بردن به این امر فقط غیرممکن میباشد. هر کشته و یا زخمی این جنگ سطری در گزارشی و یا در آرشیفی نمیباشد، بلکه درد و رنجی یک تعداد غیرقابل تصور از انسان های میباشند که بر علاوۀ ده ها میلیون نفر، توسط فاشیست ها کشته شده اند، اعدام گردیده اند و عذاب دیده اند. این موضوع قابل درک نمیباشد.
اما، میلیون ها انسان که اکنون در «جنبش جاودانه ها» در حال مارش میباشند؟ بسیاری ها نه یک عکس و نه دو عکس، بلکه عکس های زیادی را حمل میکنند. این عکس ها، عکس های کسانی اند که پیروزی را در جبهات و در عقب جبهات رقم زده اند. در میدان های نبرد، در شفاخانه ها و در کارخانه ها. این فقط پیروزی ها اند. این نسلی از برندگانی است که خود را برای زندگی کشور، کافۀ مردم و آیندۀ روشن قربانی کردند.
اینست قهرمانی و دلاوری. اینست انقلاب بزرگ مردم اتحاد شوروی، که با هم و هر یک بطور جداگانه این پیروزی را آفریده است. اما پس از جنگ، قهرمانی صلح آمیز بود. اتحاد شوروی پس از ۱۲ سال اولین قمر فضایی را پرتاب نمود و بعد از ۴ سال اولین فضانورد را به فضاء فرستاد. این هم نمونه دیگری از اعظمت و مرادنگی مردم اتحاد شوروی.
روز پیروزی – واقعی ترین جشن، منتقدان کینه توز و کسانی که تسلیم شدن به ورماخت را ترجیح میدادند، سعی در اثبات نکردند، حتی بدون یک فیر. زیرا که با وجود وحشت و درد، آنها، گذشتگان بزرگ ما پیروز گردیدند. اما جشن پیروزی است. گذشتگان ما ضمن عزادری برای عزیزان و رفقای شان، از پیروزی خوشحال شدند. و این موضوع برای ما هم مانند آهنگی در چشمان پر از اشک، و اما جشن میباشد. جشن بزرگ، اصلی و مهمترین جشن. جشن مشترک. زیرا کسی در کشور ما نیست که در جنگ نسوخته باشد.
آژانس خبری صدای پامیر
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا دروغ باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.