به نظر زمان آن فرا رسیده تا پاکستان بپذیرد که سیاست ده ها ساله اش در مورد افغانستان شکست خورده است. در حالی که جهان توجه خود را بر حمله پوتین به اوکراین متمرکز کرده است،

به گزارش آژانس خبری صدای پامیر؛ در ۱۱ دسامبر، نیروهای دولتی طالبان در افغانستان یک شهر را در آن سوی مرز در پاکستان گلوله باران کردند و هفت غیرنظامی پاکستانی را کشتند. پاکستان نیز به همین ترتیب پاسخ داد و یک جنگجوی طالبان را کشت و ۱۰ افغان را زخمی کرد. شهباز شریف نخست وزیر پاکستان “گلوله باران بی دلیل” نیروهای افغان را محکوم کرد. در ۱۵ دسامبر، دو طرف در سراسر مرز به تبادل آتش توپخانه پرداختند که منجر به کشته شدن حداقل یک غیرنظامی پاکستانی و زخمی شدن ۱۵ نفر دیگر شد. پاکستان و طالبان عملا در حال جنگ هستند.

زمان آن فرا رسیده تا پاکستان بپذیرد که سیاست ده ها ساله اش در مورد افغانستان شکست خورده است. در حالی که جهان توجه خود را بر حمله پوتین به اوکراین متمرکز کرده است، خشونت در منطقه مرزی بین پاکستان و افغانستان کمتر گزارش شده می شود، حتی اگر احتمال وقوع یک فاجعه جدی روز به روز بیشتر شود.
نخبگان سیاسی در اسلام آباد پاکستان زمانی بر این باور بودند که با پرورش نیروهای طرفدار پاکستان در افغانستان “عمق استراتژیک” ایجاد می کنند. با این حال، اکنون همان گروه هایی که زمانی توسط اسلام آباد به عنوان “سرمایه ی استراتژیک” مورد استقبال قرار می گرفت، به تهدید جدیدی تبدیل شده اند.

زمانی که طالبان سال گذشته کابل را تصرف کردند (با این تصرف توافق خود با ایالات متحده را نقض کردند)، عمران خان، نخست وزیر وقت پاکستان، این تصرف طالبان را جشن گرفت و اعلام کرد که طالبان “زنجیر غلامی” را شکستند. بسیاری دیگر از پاکستانی ها نیز این پیروزی طالبان را جشن گرفتند.
این توهم زیاد دوام نیاورد. تنها چند روز پس از این پیروزی، حاکمان جدید کابل اعضای طالبان پاکستانی یا تی تی پی را که در زندان‌های افغانستان زندانی شده بودند آزاد کردند؛ همان افرادی که سال‌ها جنگیده بودند. طالبان افغانستان یا دولت جدید کابل نیز آشکارا از پذیرش مرز پاکستان و افغانستان(مردیورند) که بیش از یک قرن پیش توسط حاکمان استعماری بریتانیا مشخص شده بود، خودداری کرده اند.

هیچ یک از اینها واقعاً برای من و سایر روزنامه نگارانی که در طول دهه ها با طالبان سروکار داشته اند، تعجب آور نبود. حتی قبل از سقوط کابل، باید برای همه روشن می شد که طالبان افغانستان با پاکستان و ایالات متحده آمریکا بازی دوگانه ای انجام می دهند. با این حال، پاکستان تلاش کرد تا حمایت خود را از طالبان افغانستان حفظ کند و در عین حال واشنگتن را راضی نگه دارد، سیاستی مبهم که نمونۀ آن دستگیری و آزادی رهبران طالبان مانند ملا برادر بود.

با این حال، خروج ایالات متحده امریکا شاید از قضا ضعف ذاتی این سیاست را آشکار کرده است. وقتی در جولای ۲۰۲۱ در مورد تماس های مخفیانه بین طالبان افغانستان و رقیب اصلی اسلام آباد هند نوشتم، نهاد امنیتی پاکستان به سرعت نارضایتی خود را ابراز کرد. متأسفانه پیش بینی های من در مورد طالبان پس از سقوط کابل به حقیقت پیوست. اکنون طالبان آشکارا در تلاش است تا با جلب نظر هندی ها، پاکستان را تحت فشار قرار دهد.

طالبان بر سر جنرال فیض حمید، رییس سابق استخبارات نظامی پاکستان که سال گذشته پس از خروج ایالات متحده به کابل سفر کرد و به رسانه ها اطمینان داد که جای نگرانی نیست، کلاه گذاشتند. اما فیض حمید اشتباه می کرد. او با آزاد کردن بسیاری از رهبران تحریک طالبان پاکستان تلاش کرد تا طالبان افغانستان را خشنود کند، اما تحریک طالبان پاکستان همچنان اصرار داشت که پاکستان اقدامات بیشتری انجام دهد. جنرال حمید امسال بار دیگر از کابل بازدید کرد تا طالبان افغانستان را متقاعد کند که برای رسیدن به یک توافق صلح با تحریک طالبان پاکستان میانجیگری کنند، اما او شکست خورد.

از زمان به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، حملات تروریستی در پاکستان ۵۱ درصد افزایش یافته است. کشته شدن ایمن الظواهری رهبر القاعده در کابل در ماه جولای (سال روان ۲۰۲۲ میلادی) توسط هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی، روابط تنش‌آمیز بین طالبان افغانستان و پاکستانی‌ها را به پایین‌ترین سطح خود رساند. طالبان اسلام آباد را مسوول قتل الظواهری دانستند.
وزیر خارجه پاکستان، بلاول بوتو زرداری، در هشت ماه گذشته به کشورهای زیادی سفر داشت، اما هنوز به کابل نرفته است. او چند هفته پیش حنا ربانی معاون خود را به کابل فرستاد. او اولین وزیر زن بود که تلاش کرد با طالبان گفتگو کند. اما وزیر دفاع طالبان از ملاقات با او خودداری کرد.

در ۲۹ نوامبر، ژنرال عاصم منیر فرماندهی ارتش پاکستان را بر عهده گرفت. روز بعد، چهار غیرنظامی در یک بمب گذاری انتحاری در پاکستان کشته شدند. تی تی پی مسئولیت آنرا بدوش گرفت. در واقع “سرمایه ی استراتژیک” سابق پیامی را می فرستادند که با خون نوشته شده بود.
طالبان افغانستان، پاکستان را به چالش می کشند. اعضای آن فکر می کنند که آمریکا را شکست دادند و می توانند قدرت هسته ای مانند پاکستان را نیز شکست دهند.