وی تاکید کرد: غربی‌ها بعد از شکست شان در افغانستان آرام ننشسته اند، آنان دارایی‌های مردم افغانستان را در بانک جهانی مسدود کرده اند که سبب فقر و گرسنگی بیشتر در کشور شده، چون مسدود ماندن دارایی های این کشور باعث کاهش داد و ستد تجارتی و محدودیت مبادلات از طریق بانک‌ها شده است.

الکوزی، همچنین اضافه کرد: غربی‌ها با بلوکه کردن دارایی‌های افغانستان، مشکلات زیادی را برای شهروندان کشور و سازمان‌های کمک رسان ایجاد کرده اند، آنان در بخش انتقال پول از طریق بانک‌ها با معضلات زیادی روبه‌رو هستند.

او با بیان اینکه حکومت پیشین، اجازه بستن قرارداد های بزرگ را در بخش معادن با کشورهای منطقه نداشت افزود: غربی‌ها زمان که در افغانستان حضور داشتند، مانع کارهای زیربنایی در کشور شدند، معادن افغانستان را بدون بستن قرارداد با حکومت استخراج و به بیرون از کشور انتقال می‌دادند.

این تحلیلگر ابزار داشت: غربی‌ها تلاش دارند که با مسدود کردند دارایی‌های افغانستان بر طالبان فشار وارد کنند، اما این کار غربی‌ها خیانت بزرگ در حق مردم افغانستان است، زیرا مشکلات دامن گیر شهروندان کشور شده و کمترین تاثیرات را به نظام سیاسی و مقامات حکومت نداشته است.

در همین حال «محمد قیس اکبری»، یکی از کارشناسان امور اقتصادی نیز گفت: برای غربی‌ها حقوق بشر و آزادی‌های فردی معنی ندارد؛ زیرا آنان با مسدود کردن دارایی‌های افغانستان باعث تورم شدید، افزایش نرخ مواد غذایی و سایر کالاهای اساسی و مشکلات بیشتری برای واردات کالا از دیگر کشورها به افغانستان شده اند.

او خاطرنشان ساخت: امریکایی‌ها هم در زمان حضور و هم بعد از شکست شان به خاطر منافع خودشان، اقتصاد افغانستان را سیاسی ساخته اند که این کارشان آسیب زیادی را به تاجران در کشور وارد کرده است.

اکبری تاکید کرد: غربی‌ها به بهانه‌های مختلف تلاش دارند که مانع کمک برخی کشورها به افغانستان شوند، چون آنان به خاطر دنبال کردن اهداف کلان خود در منطقه می‌خواهند که افغانستان یک تهدید برای کشورهای همسایه و رقبای امریکا در آسیا باشد.

امریکا بعد از سقوط نظام جمهوریت در اولین اقدام خود، پول‌های کابل را در بانک‌های این کشور و موسسات و بانک‌های بین‌المللی، مسدود کرد.

این درحالی است که امریکا در افغانستان ۲۰ سال حضور نظامی داشت و در همه امور حکومتی کابل مداخله می کرد. در این مدت نظر به گزارش‌های که به طور کلی منتشر شده است، حدود ۲۵۰ هزار اتباع این کشور جان های خود را از دست داده اند و حدود یک میلیون تن دیگر نیز زخمی شده اند، در عین حال بیش از ۵ میلیون نفر در داخل این کشور آواره و ۳ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر نیز دیگر به خارج از افغانستان پناهنده شده اند.