روزی که مسلمانان درنقاط مختلف جهان حمایت شان را از مردم مظلوم فلسطین به نمایش می گذارند. فلسطین درحاشیه شرقی دریای مدیترانه قرار دارد که از شرق با سوریه و اردن، از شمال با لبنان وبخشی از سوریه وازجنوب با مصرهمسایه است. مساحت فلسطین بیش از ۲۷ هزار کیلومتر مربع تخمین شده است، این سرزمین در گذشته به منطقه جنوب غرب شام اطلاق می‌شد وجزء سوریه بود، مرزهای سرزمین فلسطین امروزی، از زمان اشغال آن توسط بریتانیا شکل گرفت. فلسطین دارای آب وهوای معتدل ومدیترانه‌یی است، این نوع آب وهوا، برای زندگی، مناسب شناخته می‌شود. فلسطین به عنوان میزبان مسجد الاقصی درطول تاریخ، محل سکونت مسلمانان، مسیحیان و یهودیان بوده است. اعتقاد به یگانگی خدا، با ورود حضرت ابراهیم(ع) به فلسطین آغاز شد. دین اسلام در زمان خلافت خلیفه دوم وارد فلسطین شده و پس از ورود اسلام به فلسطین، امویان، عباسیان، فاطمیان وعثمانیان براین سرزمین مسلط بودند. پس ازجنگ‌های صلیبی، مسیحیان برآن مسلط ومدتی درآن سرزمین حکمروایی کردند وپس از مدتی مسلمانان، فلسطین را پس گرفتند. درسال ۱۹۱۷م فلسطین توسط بریتانیا اشغال شد و زمینه اشغال فلسطین توسط صهیونیسم فراهم گردید. صهیون نام کوهی در بیت المقدس است که در قرن دهم قبل از میلاد به تصرف حضرت داوود در آمد. این کوه، آرامگاه حضرت داوود وجایگاه حضرت سلیمان بوده و برای یهود سمبل رهایی از ظلم محسوب می شود. وجه تسمیۀ جنبش صهیونیستی ناشی ازهمین عنوان است.

صهیونیسم، به ظاهریک جنبش سیاسی ودرواقع یک جنبش مذهبی بود که توسط تئودور هرتسل به مقصد انسجام یهوی‌ها، بنیان گذاری شد ودرسال ۱۸۹۵م کتابی تحت عنوان «دولت یهودی» تحریر وایده تأسیس یک کشور مخصوص یهودیان را مطرح و در سال ۱۸۹۷م اندیشمندان وثروتمندان یهودی را در شهر بال سوئیس گرد هم جمع کرد و ازآن‌ها خواست از ایده صهیونیسم حمایت کنند. هرتسل هدف کنگره را گذاشتن سنگ‌بنای میهن یهود اعلام کرد. این کنفرانس در واقع زمینه فکری پیدایش یک دولت یهودی را فراهم کرد و این حرکت فکری با حمایت همه‌جانبۀ غربی‌ها موفق شد، تا سال ۱۹۰۵میلادی پنج کنفرانس بزرگ دیگر برگزارکند.

آرتورجیمزبالفور وزیرامورخارجه بریتانیا درنوامبر ۱۹۱۷طی نامه‌یی که به اعلامیه بالفور معروف شد، داشتن یک وطن ملی برای یهودیان درسرزمین فلسطین را به رسمیت شناخت ودولت انگلستان برمبنای بیانیه بالفورموافقت خود را بر تأسیس یک دولت مستقل یهودی در خاک فلسطین اعلام نمود واین اعلامیه اولین گام عملی برای تشکیل رژیم صهیونیستی شد. گروه‌های صهیونیستی در۲۹نوامبر ۱۹۴۷میلادی طرح تقسیم فلسطین را در سازمان ملل به تصویب رساندند. سرانجام این جنبش طرفدار بازگشت یهودیان به سرزمین فلسطین وایجاد دولت یهودیه؛ توانست باهمکاری قدرت‌های جهانی، در ۱۹۴۸دولت اسرائیل را تأسیس کند. صهیونیست‌ها درآغاز با استفاده ازسیاست خرید انفرادی زمین جهت سرپناه درفلسطین چیزی حدود ۵ درصد از زمین‌های فلسطینیان را بدست آورده بودند، اما در زمان اعلام موجودیت، بیشتراز ۷۵ درصد اراضی فلسطین را به صورت قاهرانه اشغال نموده جهت اخراج مردم بومی واسکان یهودیان مهاجر درمناطق اشغالی ازهیچ گونه ظلم وستم دریغ نه ورزیده (براساس تفکر صهیونیستی) بنا به نظر مارتین بورمن که گفته: هنگامی که ما به فلسطین رفتیم، سؤال این بود که آیا درآنجا می‌خواهیم دوست وبرادرباشیم و یا نماینده استعمار؟ اکثر صهیونیست‌ها ترجیح دادند ازهیتلر بیاموزند وازشیوه آن برای حفاظت یهود استفاده کنند (هیتلر می‌خواست نشان دهد؛ اگر ملتی به قدر کافی قدرتمند باشد می‌تواند بی‌رحمانه بکشد) از ابتدا لازم بود که ما با چنین برداشتی از تاریخ می‌جنگیدیم. با چنین مفکوره اقدام به کوچ اجباری وقتل عام مردم درسرزمین های اشغالی نمودند. البته این اشغال، نه تنها به سرزمین‌های فلسطین؛ بلکه تا به سرزمین‌های ازمصر، سوریه ولبنان ادامه یافت ومتأسفانه تا اکنون هم این تجاوزات ادامه دارد. کشورهای عربی هم با داعیه عرب‌لیگ نتوانستند در برابر این تجاوز، کاری انجام دهند ودر یک جنگ شش روزه از یک دولت نوپای غاصب شکست‌خورده، بخشی ازمناطق دیگری را نیز از دست داده بعد ازآن مهرسکوت برلب نهاده اند. ومتأسفانه در دوستی با این دولت غاصب از یکدیگر پیشی می گیرند.

عملکرد غاصبانه وتجاوزات متداوم اسرائیل با واکنش علما، متفکرین ومبارزین آزاد اندیش جهان مواجه گردید. گروه‌های بسیاری از یهودیان، مسیحیان ومسلمانان درمخالفت با صهیونیسم واشغال سرزمین فلسطین ودرنهایت تأسیس اسرائیل صدا بلند کردند. رجال برجسته چون شیخ عبدالکریم حائری مؤسس حوزه علمیه قم، آیت الله بروجردی، سید محسن حکیم، علمای جامعه اظهر، علما وروشنفکران عراق، لبنان، سوریه وبقیه کشورهای عربی وغیر عربی اعلام انزجار وعلیه اسرائیل موضع‌گیری کردند. ازجمله لحن نامۀ واکنش آیت الله خمینی در۱۳۴۲ خورشیدی «خطر اسرائیل برای اسلام و ایران بسیار نزدیک است. لازم است علمای اعلام و‎ ‎خطبای محترم سایر طبقات را آگاه فرمایند که در موقعش بتوانیم جلوگیری کنیم. امروز ‎روزی نیست که به سیرۀ سلف صالح بتوان رفتار کرد. با سکوت و کناره‌گیری همه چیز را‎ ‎از دست خواهیم داد» دال بر دعوت مبارزه جدی ومسلحانه برعلیه ادامۀ اشغال در فلسطین بود. که اگر آن زمان خطر صهیونیسم توسط دولت‌مردان کشورهای اسلامی به خصوص دولت‌های عربی جدی گرفته می‌شد، شاید تا به امروز شاهد این همه ظلم وستم بریک ملت مظلوم نمی‌بودیم. به هرصورت، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی درایران وروی کارآمدن نظام جمهوری اسلامی؛ امام خمینی( ر)در واکنش به حمله نیروهای اسرائیلی به مسجدالاقصی وبمباران جنوب لبنان پیامی به شرح ذیل صادر کرد: من طی سالیان دراز، خطر اسرائیل غاصب را گوشزد نمودم که این روزها به حملات وحشیانه خود به برادران و خواهران فلسطینی شدت بخشیده است و به ویژه در جنوب لبنان به قصد نابودی مبارزان فلسطینی پیاپی خانه و کاشانۀ ایشان را بمباران می‌کند. من ازعموم مسلمانان جهان و دولت‌های اسلامی می‌خواهم که برای کوتاه کردن دست این غاصب و پشتیبانان آن ‌به هم بپیوندند وجمیع مسلمانان جهان را دعوت می‌کنم آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را که از ایام قدر است و می‌تواند تعیین کننده سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد، به عنوان «روز قدس» انتخاب و طی مراسمی همبستگی بین‌المللی مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونی مردم مسلمان فلسطین اعلام نمایند. این پیام تأثیرجهانی داشت که با الهام ازآن دراکثرکشورهای اسلامی وغیر اسلامی روحیه حمایت از مردم مظلوم فلسطین زنده شد. بدین ترتیب، روز قدس، توسط امام خمینی به عنوان یک روز رسمی برای حمایت از مردم فلسطین نامگذاری شد و اولین راهپیمایی روز قدس در سال ۱۳۵۸خورشیدی در تهران، برگزارشد وسفیر فلسطین درایران، پیام یاسرعرفات را قرائت کرده از دولت‌های اسلامی خواست تا ازمبارزات مردم فلسطین حمایت کنند. بعد ازآن، مراسم روزقدس همه ساله درآخرین جمعۀ ماه رمضان به صورت راهپیمایی درنقاط مختلف جهان اعم از کشورهای اسلامی وغیر اسلامی به صورت گسترده برگزار می‌شود. روز قدس به قول رهبر فقید جمهوری اسلامی ایران روز اسلام است. بنابر این، حمایت از قدس حمایت از اسلام است. برعموم مسلمانان لازم است تا از مبارزات حق طلبانه مردم مظلوم فلسطین حمایت ودر برابر تجاوزاسرائیل انزجار خود را ابرازنمایند.

نویسنده: منیرخان صادقی، ارسالی به آژانس خبری پامیر